* بررسی کلارک (۲۰۰۹) نشان داد که بسیاری از سبک های گوناگون زندگی، از جمله افزایش فعالیت فیزیکی، تحریک روانی فکری، پرهیز از مصرف سیگار و جنبه‌های مختلفی از رژیم غذایی با پیری سالم همراه هستند.
* در پژوهشی که فورد، اسپاک و بوسون[۸۹] (۲۰۰۸) انجام داند نتایج نشان داد که بهبود سبک زندگی و رفتارهای ارتقاء دهنده سلامت موجب کاهش مرگ و اشتغال ذهنی به مرگ و بیماری در بین سالمندان زن می شود.
* در مطالعه ای که وود و همکاران[۹۰](۲۰۰۷) در خصوص اضطراب مرگ در بین ۳۰۴ زن و مرد در فاصله ی سنی ۱۸ تا ۸۷ سال انجام دادند، نتایج نشان داد هر چه افراد مسن تر می‌شوند اضطراب مرگ آن ها بالاتر می رود، آنها عناصر سبک زندگی اثر گذار بر سلامت و اضطراب در این گروه سنی را، مصرف دخانیات، مصرف الکل، فعالیت جسمی، عادات غذایی، وضعیت اجتماعی اقتصادی و روانی گزارش کردند.
* رابرت فورتنر (۱۹۹۹) در یک پژوهش کیفی به بررسی ۴۹ پژوهش را در ارتباط با اضطراب مرگ در سالمندان با میانگین سنی ۶۸-۷۲ سال مورد بررسی قرار داده یه این نتیجه رسید که سطح بالای اضطراب مرگ با سطح پایین تمامیت خود، مشکلات جسمانی بیشتر و مشکلات روانشناختی بیشتر و احتمالاً بستری شدن در بیمارستان ارتباط دارد ( رابرت فورتنر،۱۹۹۹ به نقل از زمان شعار، ۱۳۹۱).
- پژوهش های انجام شده در داخل کشور
* در پژوهش توکلی و همکاران (۱۳۹۳)، به بررسی اثربخشی آموزش گروهی سبک زندگی سالم بر افسردهخوی و اضطرب پرداختند، نتایج حاکی از اثر بخشی، این مداخلات بر میزان افسرده خویی و اضطراب در گروه آزمایش بوده است.
*قربانعلی پور و همکاران (۱۳۸۹)، به پژوهشی در خصوص تأثیر اضطراب مرگ بر سن و رفتارهای ارتقاء بخش سلامتی پرداختند. نتایج حاکی از آن بود که اضطراب مرگ با رفتارهای ارتقاء بخش سلامتی رابطه داشت.
*در پژوهشی که جعفری (۱۳۸۸) در خصوص اثر بخشی سبک زندگی سالم بر میزان بر میزان استرس، اضطراب و افسردگی پرستاران انجام داد، نتایج نشان داد آموزش سبک زندگی سالم به شیوه بحث گروهی سبب کاهش میزان استرس، اضطراب و افسردگی شده است.
*در پژوهش بهدانی(۱۳۸۷)، در خصوص ارتباط بین سبک زندگی با افسردگی و اضطراب، نتایج نشان داد هر چه سبک زندگی مطلوبتر باشد، میزان افسردگی و اضطراب کاهش مییابد.
*در پژوهش صمیمی و همکاران (۱۳۸۵)، در خصوص ارتباط بین سبک زندگی و سلامت روان ، نتایج نشان داد که سلامت عمومی با ابعاد سبک زندگی ارتباط معناداری دارد
* پژوهش بهدانی(۱۳۷۹) نشان داد هر چه سبک زندگی سالم تر باشد میزان اضطراب و افسردگی کمتر است.
۲-۱۶-۲- سبک زندگی سالم (ابعاد چهارگانهی آن) و رضایت از زندگی
- پژوهشهای انجام شده در خارج از کشور
* در پژوهش کلارک و همکاران[۹۱](۲۰۱۲)، در خصوص اثر بخشی مداخلات مبتنی بر بهبود سبک زندگی بر افزایش سلامت عمومی و رضایت از زندگی در سالمندان انجام دادند . نتایج نشان داد که گروه آزمایشی که در خصوص آن ها مداخله صورت گرفته بود، نسبت به گروه کنترل تغییرات مطلوبتری در شاخص های سلامت روان، عملکرد اجتماعی و رضایت از زندگی نشان دادند .
* در پژوهشی که توسط دی یانگ و همکاران[۹۲] ( ۲۰۱۲ ) در خصوص سالمندان ایتالیایی انجام شد. نتایج پژوهش نشان داد عواملی مثل سلامت جسمی، سلامت روانی و اجتماعی که از ابعاد سبک زندگی سالم هستند در رضایت از زندگی سالمندان بیشتر از سایر عوامل مؤثر شناخته شده اند.
* در پژوهشی که در آلمان در سال (۲۰۱۰)، توسط ونک و آلفونس[۹۳] با موضوع سالمندی، بهداشت و درمان و رضایت از زندگی ، به منظور بررسی اثر پیری و سلامتی در دوران بر رضایت از زندگی انجام شد . نتایج نشان داد با کاهش میزان سلامتی میزان رضایت از زندگی نیز کاهش مییابد. بنابرین، آموزش رفتارهای سالم و اصلاح الگوی زندگی، می تواند راهی مفید جهت افزایش سلامت و رضایت از زندگی در دوران پیری باشد.
* در پژوهشی که( رأس موسن و بیرمز[۹۴]، ۲۰۱۰)، بر روی ۱۹۴ آزمودنی در استانبول به منظور بررسی رابطه بین اضطراب مرگ و سلامت روانی – اجتماعی انجام داد ، نتایج نشان داد که سلامت روانی و اجتماعی موجب کاهش سطح اضطراب مرگ می شود.
*بررسی کلارک [۹۵](۲۰۰۹) نشان داد که بسیاری از سبک های گوناگون زندگی، از جمله افزایش فعالیت فیزیکی، تحریک روانی فکری، پرهیز از مصرف سیگار و جنبه‌های مختلف رژیم غذایی با سالمندی سالم و کیفیت زندگی بالا همراه هستند.
* در پژوهش ساراپ اینال[۹۶] و همکاران (۲۰۰۷)، با عنوان رابطه ی بین سبک زندگی ارتقاء بخش سلامتی با رضایت از زندگی در سالمندان، با دامنه سنی (۹۰-۶۰) سال انجام دادند، نتایج تحلیل داده ها نشان داد که افرادی که سبک زندگی سالم داشتند (فعالیت بدنی منظم، مشارکت در فعالیت ها، . . ) نمرات قابل توجهی در مقیاس رضایت از زندگی کسب کردند.
* ویت هد[۹۷](۲۰۰۴)، در پژوهشی نشان داد که اجزای حفاظت کننده سلامت، احتمال مواجهه فرد را با بیماری یا آسیب کاهش می دهند و اجزای ارتقاء دهنده سلامت الگویی در راستای حفظ یا افزایش سطح خودشکوفایی، رفاه و رضایتمندی افراد عمل می‌کنند.
*در پژوهشی که در شهر هنگ گنگ در خصوص مؤلفه های مهم سبک زندگی و اثر آن ها بر سلامت در دوران سالمندی بر روی سالمندان ۷۰ ساله و بالاتر این شهر توسط وو، هو و یا[۹۸](۲۰۰۲)، انجام شد، نتایج پژوهش نشان داد که در کل سلامت عمومی و رضایت مندی از ندگی حتی در دوران سالمندی به نحوه چشمگیری تحت تأثیر رفتارها و سبک زندگی سالم قرار دارد.
- پژوهشهای انجام شده در داخل کشور
* در پژوهشی که حکمت پو، شمسی و زمانی(۱۳۹۲)، در خصوص آموزش شیوه زندگی سالم بر کیفیت زندگی سالمندان انجام دادند، نتایج نشان داد که قبل و بعد از آموزش بین نمره های کیفیت زندگی اختلاف معناداری وجود دارد.
* در پژوهش یوسفی و همکاران (۱۳۹۱) در خصوص اتباط فعالیت جسمانی با کیفیت زندگی و رضایت از زندگی انجام داد نتایج نشان داد که فعالیت جسمی به طور غیر مستقیم از طریق سلامت جسمانی و روانی بر رضایت از زندگی اثر می‌گذارد.
* در مطالعه ای که کاوه و همکاران (۱۳۹۱) در خصوص اثر بخشی آموزش سبک زندگی سالم بر رضایت از زندگی سالمندان شهر شیراز انجام دادند، یافته های این پژوهش نشان داد که نمرات در دو گروه آزمایش و گواه بعد و قبل از آموزش تفاوت معناداری داشتند.
* نتایج پژوهش عصاررودی و همکاران(۱۳۹۱)، تحت عنوان ارتباط سلامت معنوی و رضایت از زندگی، نشان داد که سلامت معنوی و رضایت از زندگی با یکدیگر ارتباط دارند.
* در پژوهش سیفی قرابقلو (۱۳۹۱) نتایج نشان داد که آموزش سبک زندگی سالم به سالمندان می تواند منجر به بهبود کیفیت زندگی آن ها شود.
* قهرمانی و همکاران (۱۳۸۸)، در پژوهش خود نشان دادند که مداخله آموزشی در خصوص آموزش فعالیت جسمانی و اتخاذ یک شیوه زندگی سالم توانسته همه ابعاد کیفیت زندگی سالمندان گروه مداخله را نسبت به گروه شاهد نشان را تحت تأثیر قرار دهد.
